ห้องนอน ความเหงา เพื่อนตาย #1

"สวัสดีคุณความเหงา"

จริงๆแล้วฉันแทบจะไม่ต้องกล่าวสวัสดีกับเธอเลยก็ได้นะ เพราะว่าเราก็อยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลา เธออยู่กับฉันเสมอมาและอาจจะเสมอไป ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ใคร่ชอบเธอเอาซะเลย เธอทำให้ฉันเศร้าใจจนต้องหลั่งน้ำตาเพราะเธออยู่หลายครั้ง แต่จะว่าไปแล้วก็ดูเหมือนว่า ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่เพื่อนคนโปรดของฉัน แต่เธอก็เป็็นเพื่อนสนิทฉัน และที่สำคัญ เธอเป็น "เพื่อนตายและเพื่อนแท้" คนเดียวที่เหลืออยู่ของฉันตอนนี้เลยก็ว่าได้

กาลครั้งหนึ่่งนานมาแล้ว ฉันคิดว่าเธอเป็นเพื่อนที่ไร้สาระ เป็นข้ออ้างให้คนนำมาใช้เป็นเหตุผลในการออกเดินทางของชีวิต แต่เธอก็อยู่กับฉันมานาน นานจนกระทั่งกาลครั้งนี้ ฉันได้รู้สึกว่า-เธอเอาจริงเข้าเสียแล้ว!

เธอจ๋า...เธอรู้ไหมว่าฉันเหงา และตอนนี้เธอก็ไม่ใช่แค่เพื่อนแท้ของฉันแล้ว แต่เราเป็นคนคนเดียวกัน เธออยู่ในทุกลมหายใจเข้าออกของฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงเธอแม้ยามยิ้มแย้ม ยามหัวเราะร่าเริง ยามมีความสุข และฉันก็จะรู้สึกถึงเธอได้มากขึ้นในยามที่ฉันอยู่เดียวดาย...เธอมักจะเดินมาเคาะประตูหัวใจในยามที่บานประตูถูกกัดกร่อนจากคนมากหน้าหลายตาให้ผุพัง เธอจึงพังประตูเข้ามานั่งอยู่กลางหัวใจฉันได้อย่างง่ายดาย...จนฉันแทบจะยังไม่ได้เอ่ยปากห้ามปราม

ฉันรู้ว่าเธอห่วง ฉันรู้ว่าเธอแคร์ แต่มันคงจะดีกว่านี้บ้าง ถ้าหากบางครั้งบางครา เธอปล่อยให้ฉันมีความสุขอย่างเป็นตัวของฉันเองบ้าง และเธอรู้บ้างไหมว่า ถึงแม้่ว่าบางทีฉันจะอยู่ตัวคนเดียว แต่นั่นก็ไม่ได้แปลว่าฉันต้องการเธอ...เข้าใจฉันบ้างเถอะ คุณความเหงา

ถึงยังไงก็ตาม ฉันก็ซาบซึ้งใจในสิ่งที่เธอมีให้ฉันตลอดเวลา มิตรภาพของเรามันช่างมั่นคงยั่งยืนยิ่งกว่าความรักที่ผ่านมาของฉันเสียอีก ฉันว่า เธอคงจะอยู่กับฉันจนตายกันไปข้างหนึ่ง แต่ฉันก็รักเธอนะ ฉันมีเพลงมาฝากเธอด้วย เป็นหนึ่งเพลงโปรดของฉันเอง หวังว่าเธอคงจะชอบมัน มันเป็นเพลงเหงาๆ ฉันว่าเหมาะกับเธอทีเดียวหล่ะ ฉันคิดถึงเธอทุกครั้งที่ได้ฟังเลยนะ

"คืนกลับมาเจออยู่กับเธอตรงนี้ สานต่อภาพเธอขึ้นในใจ เธอจะเป็นเงาที่ไม่จางหายไป ฉันจะเก็บไว้ในใจนี้ เก็บไว้เพื่อรอเธอตลอดไป"

ฉันรักเธอ ฉันเกลียดเธอ

~จากฉันเอง...เพื่อนของเธอ~