"I am Thinking of You"

วันนี้ ยี่สิบกุมภาพันธ์เมื่อสี่ปีที่แล้วเป็นวันแห่งการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของเราและครอบครัว ...เป็นวันที่ไม่น่าจดจำ แต่เราก็ไม่เคยลืม เป็นวันที่พี่ชาย...พี่วี ได้บอกลาลมหายใจสุดท้ายของตัวเองก่อนจากไปตลอดกาล พี่ชายได้จากเราไป ก่อนที่เราจะได้เดิืนถือใบปริญญาบัตรออกจากรั้วมหาวิทยาลัยเสียอีก ขออาลัยรักให้กับผู้ชายที่เป็นฮีโร่ในดวงใจตลอดกาล...นายบุญทวี แก้วทะชาติ

"คนดี.......อย่าร้องไห้"

หากฉันตาย......ขอเธอจงอย่าร้องไห้
ความตายเป็นเพียงบ้านใหญ่อีกหลัง บ้านที่ซึ่งเบาบางโปร่งใส
เป็นบ้านที่เราประดับภาพตกแต่งไว้กับผนังแห่งความว่างเปล่า
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด เมื่อฉันอยู่ในบ้านแห่งความตาย
ฉันจะมองเห็นเธอในทุกหนแห่ง
หากฉันตาย......ขอเธอจงอย่าร้องไห้
ฉันยังคงมีชีวิตอยู่กับเธอเสมอไป ในความพิสุทธิ์พร่างพราย
ในชั่วขณะแห่งความเย็นเยือกเวิ้งว้าง
เธอจะมองเห็นฉันทุกหนแห่งเช่นกัน
จากดวงตะวันจรดดวงตะวัน....เราจะมองเห็นกันอยู่เสมอ
ฉันจะอยู่กับเธอ เฝ้ามองเธอ
จนกว่าความโศกเศร้าของเธอจะผ่อนคลาย
จนกว่าเธอจะขับขานทำนองเพลงแสนสุขออกมาได้
มรดกแห่งความสุขของเรามิได้ตายตามฉันไป
ขอเธอจงอยู่กับการจากไปของฉัน
ให้เหมือนเธออยู่ในบ้านที่คุ้นเคย
หากฉันตาย......ขอเธอจงอย่าร้องไห้
จงจำไว้ว่า แม้ฉันอยู่ในบ้านแห่งความตาย
ฉันยังเฝ้ามองเธอ....ยังรักเธออยู่เสมอ จากที่นั่น
คนดี.....โปรดอย่าร้องไห้กับการจากไปของฉัน
หยาดน้ำตาของเธอ จะทำให้ฉันตายซ้ำอีกครั้ง
(ขอบคุณเปิ้ลที่ช่วยหยิบยกมาจากของ "ปราย พันแสง" แล้วส่งมาให้นะ)

"...เมื่้อฉันเดินไปข้างหน้า อยากรู้เหลือกเกินว่า จะเดินไปเพื่ออะไร เมื่อใครคนนั้น...ได้จากไปแล้ว"
รักษาตัวด้วยนะคะพี่ชาย
....ด้วยรักและบูชา~จากน้องสาวของพี่ตลอดกาล....
Photo: www.hiho.org/.../sad%20little%20flower%20sm.jpg

Comments

Anonymous said…
ฉันยังเฝ้าดู และอยากจะรู้ความเป็นไป
เพราะว่าฉัน
รักเธอ...ดังเดิม

^_^ _TM
Anonymous said…
ความทรงจำดีๆ สำหรับคนพิเศษ
ไม่มีวันลบเลือนไปจากใจเรา
ขอให้ระลึกถึงแต่สิ่งดีๆ ที่เคยทำร่วมกัน
แค่นั้นเราก้อจะสุขทั้งกาย ทั้งใจนะจ๊ะ

มิส มิส
Anonymous said…
"ถึงพี่ชายที่แสนดี"

เมฆดูสวยงาม เมื่อยามมองฟ้า ฟ้าดูกว้างใหญ่ เหมือนเก่า เมื่อยังเล็กแหงนมองดูไขว่ คว้าเอา สูงจังอยากตัวโต..สูง จ้องมองแสนนาน พี่ชายคงเห็น ยิ้มเดินมาใกล้แล้วอุ้ม ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั้น เอื้อมมือถึงจันทร์ จะเอาเป็นของเรา

ครั้นโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้ พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครอง..คุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใคร..เขา
..สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป...ขี่คอพี่สูงเอง

ครั้นโดนเขารังแก ร้องงอแงร้องไห้ พี่คนนี้ยังคอยคุ้มครอง..คุ้มภัย น้องเอยอย่ากลัวใคร..เขา
..สองพี่น้องเดินไป น้องตามพี่ชาย จับมือจูงน้องไป มองฟ้าอันกว้างใหญ่ ฟ้าคงไกลไป...ขี่คอพี่สูงเอง

จวบจนฉันโต พี่คงยังรักและคอยเป็นห่วง แสนห่วง
เมื่อผิดหวังให้กำลังใจทั้งดวง น้องเอยอย่ากลัวใคร..เขา ....เมื่อยามท้อใจ จ้องมองบนฟ้านึกตอนเป็นเด็ก เล็กนั่น ขี่คอจนเกือบสูงทัน จ้องมองบนฟ้านั่น บอกเอาไว้นาน...พี่ชายที่แสนดี

"จากน้องสาวตัวดี"
landscape..45 said…
ในทางพุทธ..พี่น้องเกิดมาใช้หนี้ชึ่งกันและกัน ต่างคนต่างมีหนี้กรรมต้องชดใช้(ในที่นี้ กรรม หมายถึงการกระทำ)..พี่อาจต้องใช้หนี้ให้น้อง..หรือน้องอาจต้องใช้หนี้ให้พี่ ยกตัวอย่างบางครั้งพี่ต้องโกรธน้องเพราะเรื่องบางเรื่องที่ไม่ได้ดังใจ หรือน้องโกรธพี่ที่ไม่เข้าใจน้อง..ถ้ามองผิวเผินมันคือชีวิตประจำวันธรรมดาที่ชาชินหรือต้องยอมรับเพราะคำว่าพี่น้อง..แต่ถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเข้าใจในหลักธรรม แม้แต่การจากลากันชั่วชีวิต หรือความตายที่ต้องพรากใครคนใดคนหนึ่งไป..อีกฝ่ายหนึ่งพึงรู้ว่าคนที่ไปนั้น..เค้าหมดหนี้หมดสินกับเราแล้วเวลาในการตามทวงหนี้ของเขาถูกลิขิตมาเท่านี้ หรือในทางกลับกัน เรามีสิทธิ์ทวงหนี้เขาในช่วงเวลาที่เขาอยู่เท่านั้น...เราไม่รู้ว่าที่เขาไปนั้นเพราะจำเป็น และไม่อยากจะไปหรือเปล่า ถ้าเราคิดอย่างนี้เราก็จะได้รู้ว่าหากเรายังเป็นคนที่อยู่..ก็ต้องคอยช่วยเหลือเขาในโลกนี้ด้วยการทำบุญแผ่เมตตาใช้หนี้ให้เขาให้หมด ทำให้เขาเยอะๆ แต่ยังใงทุกอย่างที่กล่าวมาก็ยังอยู่ในขอบเขตของการเวียนว่ายตายเกิดอยู่ดี..ซึ่งอันที่จริงมีหนทางที่เราสามารถช่วยให้คนที่เรารัก..หรือบรรพชนของเราหลุดพ้นจากการเวีนยว่ายตายเกิดใด้นะ แต่ต้องอธิบายนานหน่อย ซึ่งถ้าเรามีบุญต่อกันจริงๆ ก็คงมีโอกาศได้รับรู้เองแหละ....ฮ่าๆๆ เครียดไปหน่อนะบุญทวี แต่เป็นมุมมองหลักธรรมที่ผมเรียนรู้มานะแหละ ช่วงนี้ฝันถึงพี่วีอยู่มั๊ย...แกคงไปเกิดแล้วมั๊ง..คงเบื่อน้องสาวขี้แยคนนี้แล้วอ่ะนะ....ผมรู้ว่าบุญทวีมองทุกอย่างด้วยความเข้าใจ..แต่บางครั้งเราก็ไม่ควรปฏิเสธความเศร้า เพราะเราจะได้รู้ว่าเรายังมีความรักความรู้สึก...มีเพลงท่อนนึงของ ญารินดา มาฝาก...ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ...
จบแล้ว..ไม่รู้เคยได้ยินรึเปล่า ชุดแรก..อ้อ...รูปวาดที่บอกว่าไม่ค่อยเหมือนพี่วีอะ ยังอยู่รึเปล่า ...ฮ่าๆๆๆๆ..มีเรื่องสารภาพ โปรแกรมที่บอกให้ช่วยทำอะ ผมจนปัญญาจริงๆครับ..ขอโทษทีฮะ..แล้วจะทำอย่างอื่นทดแทนให้ละกันคร๊าบ แค่นี้ก่อนนะครับ..ดูแลตัวเองเด้อ
landscape..45 said…
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงหัวเราะที่บุญทวีเคยได้ยินในวันแรกที่บุญทวีบอกเรื่องพี่ชายกับผม...ผมหัวเราะ)บุญทวีก็ควรหัวเราะได้แล้ว ..
Anonymous said…
เจี๊ยบเพื่อนรัก

เราเชื่อมั่นและศัทธาในความเข็มแข็งของเธอ ผู้เป็น เจี๊ยบ ธารทิพย์ แก้วทะชาติ ขอให้กำลังใจ ที่เรามีให้จงผลักดันให้เจี๊ยบ เข้มแข็งอย่างอ่อนโยน อย่างนี้ตลอดไป

เพื่อนที่รอคอยเธอเสมอ
tuanote said…
"รักษาตัว..."
เป็นคำที่ได้ยินเสมอมา ตั้งแต่ได้รู้จักกับผู้หญิงตัวดำๆ คนนึง เป็นคำที่รับรู้ได้เมื่อได้ฟัง รับรู้ได้ถึงความห่วงใย
ดังนั้นเจี๊ยบก็จะต้องรักษาตัวเอง เหมือนดังเช่นเจี๊ยบคอยบอกคนอื่นอยู่เสมอ เพราะทุกๆ คนห่วงใยและอยากให้เจี๊ยบ "รักษาตัว" ด้วย รวมถึงพี่วีเช่นกัน แกคงจะสุขใจมากถ้าเจี๊ยบสุขสบายทั้งกายและใจนะ

รักษาตัวนะ
Anonymous said…
ไม่อัพบล๊อกนานแล้วนะ งานยุ่งเหรอจ๊ะ รออ่านอยู่เน้อ หวังว่าเจี๊ยบคงจะสบายดีนะจ๊ะ คิดถึง
Anonymous said…
หายไปไหนว่ะ...ฉันรอแกอยู่นะ...